*பார்வை எதை தொட்டாலும்
நான் தனியாகிறேன்..
சப்தங்கள் எல்லாம் - என் மீது
தூசியாய் ஒட்டுகின்றன..
* கூட்டத்தில்
நான் அழுக்காகிறேன்..
தனிமை
என் நீராடலாக இருக்கிறது
*இவ்வுலகமெனும்
கடிதமூட்டையில்
உங்களோடு கட்டப்பட்டிருந்தாலும்
என் மீது எழுத பட்ட முகவரி
உங்களுடையவற்றிலிருந்து வித்யாசமானது..
*கடலுக்குள் இருந்தாலும்
மூச்சு வாங்க
வெளியில் வரும்
திமிங்கிலம் நான்...
நான் வாயை மூடிக்கொள்ளும் போது
வாயில்லாதவை எல்லாம்
என்னுடன் பேசுகின்றன..
*நான் கண்ணை மூடிக்கொள்ளும் போது
கண்ணுக்கு புலப்படாதவை
எல்லாம் தெரிகின்றன..
*மௌன கூட்டில் என்னை அடைத்து
கொள்ளும் போதெல்லாம்
எனக்குள் சிறகுகள் முளைக்கின்றன..
*சப்தங்களின் சந்தை
களைந்த பிறகு
நட்சத்திரங்களின் கானத்தை
கேட்க முடிகிறது..
*மொழிகளை தாண்டி
செல்லும் போது
பூக்களின் பாஷை புரிகிறது..
*உள்ளேயா??வெளியிலா??
என்று தெரியாமல்
இங்கும் அங்கும்
உயிர் ஊசலாடும் உலகம் இது..
*இங்கே எதுவும்
என் ஊர் இல்லை...
யாரும் என் உறவினரும் அல்ல..
* எங்கே சூரியனுக்கு
உதயமும் அஸ்தமணமும் இல்லையோ..
எங்கே -
மேலே வேரும் கீழே கிளைகளும் உள்ள
புராதன மரம் நிழல் பரப்புகிறதோ..
*எங்கே...
"நான்" என்னும் முடிச்சு
அவிழ்ந்து போகிறதோ
அது தான் என் ஊர்...!!!
1 comment:
உங்கள் கவிதைகளில் எதையோ தொலத்துவிட்டு அதை மீண்டும் தேடும் தேடலை உணரமுடிகிறது.....!
அப்படி என்ன தொலைத்தீர்கள்..........................?
Post a Comment